Obecnie w nowszych płytach głównych znajdziemy praktycznie tylko nowe UEFI. Czym ten system różni się od BIOS-u?
UEFI, czyli Unified Extensible Firmware Interface – interfejs pomiędzy systemem operacyjnym a firmware, opracowywany jako następca BIOS-u w komputerach osobistych.
UEFI jako następca BIOS-u
UEFI został opracowywany jako następca BIOS-u (Basic Input/Output System). Warto jednak wspomnieć, że początkowo funkcjonował on pod nazwą EFI (ang. Extensible Firmware Interface), a dopiero później, po przejęciu prac nad rozwojem systemu przez organizację Unified EFI Forum, powstał UEFI (ang. Unified Extensible Firmware Interface).
Różnice między UEFI a BIOS
Główne różnice widać już w wyglądzie systemu – stary BIOS wykorzystuje interfejs tekstowy, natomiast nowy UEFI działa w trybie graficznym z obsługą myszki. Warto jednak zauważyć, że nie wszystkie płyty główne wykorzystują graficzny interfejs UEFI (przykładem tutaj mogą być starsze modele firmy Gigabyte, gdzie zastosowano Hybrid EFI – łączy on interfejs klasycznego BIOS-u z najważniejszymi funkcjami UEFI).
Dyski twarde
Poważne zmiany w obsłudze dysków twardych. W tradycyjnym BIOS-ie wykorzystywany jest przestarzały system zarządzania MBR (Master Boot Record), który pozwala na obsługę dysków twardych maksymalnie o pojemności 2,2 TB i stworzenie czterech partycji podstawowych.
Dzięki wprowadzeniu systemu zarządzania GPT (GUID Partition Table), system UEFI pozwala na obsługę dysków twardych maksymalnie o pojemności 9,44 ZB, które można podzielić na nieskończoną liczbę partycji (w praktyce dla większości systemów jest to 128).
Autorskie rozwiązania
Co raz częściej producenci płyt głównych dodają do UEFI swoje autorskie rozwiązania. Przykładem tutaj mogą być funkcje do automatycznego podkręcania podzespołów, panele do monitorowania parametrów pracy komputera i zarządzania podłączonymi wentylatorami, czy też dodatkowe funkcje do pobierania nowych wersji oprogramowania i sterowników.